Bugün Bilge’yi sonsuzluğa uğurlayalı tam 5 yıl oldu, yani Bilgesiz 5. Yıl…Bilge öldüğü gün idrak ettiğim şey ölümün ne denli gerçek olduğuydu, hatta tek gerçeğimiz bu diye düşündüm (uzunca bir süre). Ama bu 5 yılda ben değiştim, sen değiştin, zaman değişti ve dünya değişti ve bugün biliyorum ki ölüm de hayat kadar gerçek; yani bu dünyanın gerçeklerinden yalnızca biri, hava gibi su gibi acı gibi açlık gibi…Oysa özümüz ne diye sorarsan işte onu yeni anladım, özümüz sadece sevgi. O yüzden de hepimiz biriz ve bugün benim acım senin acın, dün senin korkun benimkiydi ve yarın bir başkasının sevinci de yine bizim olacak. Ondan değil mi zaten nice ermişler, dervişler, gurular, şairler AŞK uğruna adanmışlar binyıllardır? Ama Bilge olmadan ben bunu öğrenemezdim. İşte bugün de yine yeniden Bilge sevgi, Bilge şefkat, Bilge hoşgörü, Bilge insan, Bilge doğa, Bilge evren, Bilge aşk…Bir anne, bir kadın, bir evlat için daha ne kadar şükredebilir ki? Gittiğin yerde huzurlu ol meleğim, benim can kızım, güzel kızım, Bilge kızım…